เคมีอินทรีย์

เคมีอินทรีย์

(Organic Chemistry)

เคมีอินทรีย์

               หมายถึง  สาขาวิชาที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาเกี่ยวกับชนิด สมบัติ การสังเคราะห์  และปฏิกิริยาของสารประกอบอินทรีย์

สารอินทรีย์

               หมายถึง  สารประกอบที่มีธาตุคาร์บอนเป็นองค์ประกอบ ทั้งที่เกิดจากสิ่งมีชีวิต และจากการสังเคราะห์ ยกเว้นสารต่อไปนี้  ซึ่งเป็นสารอนินทรีย์

ออกไซด์ของคาร์บอน  เช่น  CO2

เกลือคาร์บอเนต () และไฮโดรเจนคาร์บอเนต ()  เช่น  แคลเซียมคาร์บอเนต(CaCO3)   โซเดียมไฮโดรเจนคาร์บอเนต (NaHCO3)

เกลือคาร์ไบด์ เช่น  แคลเซียมคาร์ไบด์ (CaC2)

เกลือไซยาไนด์  เช่น  โพแทสเซียมไซยาไนด์ (KCN)  ,  โซเดียมไซยาไนด์ (NaCN)

เกลือไซยาเนต  เช่น  แอมโมเนียมไซยาเนต (NH4OCN)

สารที่ประกอบด้วยธาตุคาร์บอนเพียงชนิดเดียว  เช่น  เพชร  แกรไฟต์  ฟุลเลอรีน

 Friedrich Wöhler

     จากการศึกษาสารประกอบทั่ว ๆ ไป มักจะมีธาตุคาร์บอนเป็นองค์ประกอบ นักเคมีในยุคก่อน  เชื่อว่าสารที่มีคาร์บอนเป็นองค์ประกอบต้องมาจากสิ่งมีชีวิตเท่านั้น และเรียกสารเหล่านี้ว่า สารประกอบอินทรีย์ จนกระทั่งปี พ.ศ. 2371 (ค.ศ.1828)  ฟรีดริช เวอเลอร์ นักเคมีชาวเยอรมันสามารถสังเคราะห์สารอินทรีย์ได้จากสารอนินทรีย์ โดยสังเคราะห์ยูเรียซึ่งเป็นสารอินทรีย์          จากการเผาแอมโมเนียมไซยาเนต (NH4OCN)  ซึ่งเป็นสารอนินทรีย์  ดังสมการ

 NH4OCN(s)

→

H2NCONH2(s)

แอมโมเนียมไซยาเนต

 

ยูเรีย

    ต่อมามีนักเคมีที่สามารถสังเคราะห์สารอินทรีย์ได้มากขึ้น จึงทำให้แนวคิดเกี่ยวกับสารอินทรีย์เปลี่ยนไป   ปัจจุบันจากการศึกษาสารประกอบทั่ว ๆ ไป มักจะมีธาตุคาร์บอนเป็นองค์ประกอบ      นักเคมีในยุคก่อนเชื่อว่าสารที่มีคาร์บอนเป็นองค์ประกอบต้องมาจากสิ่งมีชีวิตเท่านั้น    และเรียกสารเหล่านี้ว่า สารประกอบอินทรีย์

REF: http://www.chemistryland.com/ElementarySchool/BuildingBlocks/BuildingOrganic.htm